Neem in vlinder in je gedachten..........
En nu vraag ik je: Pak pen en papier en maak er een tekening van!
Echt even doen hè!
En is het gelukt? Wist je alle details, of ben je stiekem even gaan kijken in een boekje of op Google??
Afgelopen week kwam ik dat proces ook tegen bij de voorbereiding van de kinderles………….
Hoe leer je een vlinder te tekenen?
Eén van de kinderen van de donderdagmiddagles was thuis erg bezig met het tekenen van vlinders.
Ze liep er tegen aan dat ze niet wist hoe het moest. Ze kon natuurlijk wel een vlinder tekenen, kijk maar, hiernaast. En toch had ze het gevoel dat er meer was......maar wat?
Haar moeder vroeg me haar te leren hoe je dan wel een vlinder tekent.
Hoe zou ik dat aanpakken?
Hoe leert een kind voorwerpen kennen?
Eerst geef je als kind alles in een bepaalde categorie een zelfde naam. Bij mijn zoon waren de vuilnisauto, de rioolauto, happers en tractoren en zelfs de wasmachine heel lang “Dammedam”. Het was groot en maakte geluid en het was mechanisch. Pas later leerde hij de specifieke namen kennen. Zo leert een kind onderscheid maken tussen de verschillende voorwerpen in zijn omgeving, en de typische kenmerken rangschikken.
Zie ook mijn blog: Ben jij een kijker of een waarnemer?
Mijn vader had een speciaal vakje in zijn hoofd voor het opslaan van Latijnse en Hollandse namen voor planten en insecten. Je begrijpt, dat ik als kind al snel leerde dat je niet gewoon vlinders had, maar dat er talloze verschillende vlinders waren, dagpauwogen, koolwitjes, oranjetips, blauwtjes, eikenpages, koninginnenpages………..Ik kreeg het met de paplepel ingegoten. Geen idee wat ik als kind voor verzamelbegrip had voor insecten, maar dat ik sneller dan normaal differentieerde, dat zou me niet verbazen.
Hoe leer ik een kind vlinders tekenen?
Wil ik dat wel, op die leeftijd?
Duw ik de kinderen niet te vlug in een definitieve vorm?
Ik wil ze geen sjabloon geven van hoe het “moet”.
Ze hebben ergens zelf al een basisvorm opgepikt, dat zie je in de kindertekeningen terug.
Verder geldt: waar ze zich bewust van zijn, dat zie je in hun tekeningen terug.
De oplossing
Eerst vroeg ik iedereen een blad vol vlinders te tekenen, gewoon als zij het konden en zo was het goed.
Toen heb ik uitgelegd dat er niet zoiets bestaat als “de juiste vlinder”. Ik had een boekje uit de bibliotheek gehaald, met vooral veel plaatjes, en ik heb van alles over vlinders en rupsen en verpoppen verteld.
En vooral:
Hoe verschillend ze zijn.
Waarom vlinders vaak een zelfde soort nep-ogen op hun vleugels hebben.
Hoe de vleugels en een pootjes aan het borststuk zitten, en dat ze daarboven een kopje met echte oogjes hebben en een roltong.
En daarna mochten ze weer aan de slag:
vlinders tekenen, met vetkrijt en daarna schilderen met aquarelverf.
En wat dat opleverde:
De vlinders veranderden niet zozeer van vorm,
ze werden meer beleefd, er was een stukje verdieping in hun beeld van de vlinder.
Opeens hadden de kinderen zelf vleugeltjes en fladderden ze door het lokaal.
Een treffende tekening
En nu kom ik weer bij jou terug:
Die vlinder, heb je hem getekend? Kwam je er uit?
Viel het mee of tegen?
Liep je tegen gemiste details op?
En was er een stemmetje in je hoofd dat kritiek gaf?
Jouw interne criticus?
Wat kan je doen om het voorwerp werkelijk te beleven, van binnenuit te kennen?
Waarnemen
Lang er naar kijken of liever nog waarnemen, het voelen met je handen, herinneringen ophalen aan het voorwerp. Foto's, maar liever nog het levende, echte onderwerp bekijken. Zien hoe het beweegt, en wat jou raakt in wat je ziet, als het ware in je zelf de kwaliteit van beleven voelen. Zo kom je dieper in je eigen beleving van wat werkelijk belangrijk is om te tekenen als het om dat voorwerp gaat.
Interne cirticus
De valkuil is, dat je innerlijke criticus klaar zit om er boven op te springen, als de tekening niet 100% lijkt op het voorwerp dat je tekent. Dat haalt je uit de beleving, en zet je in het oordelen. Zodra je met merkt leg je jezelf uit. "Ik teken een ervaring, dus het hoeft niet precies hetzelfde te worden", en dan ga je terug naar de waarneming.
Zie je hiernaast de vlinder?
Toen ik begon te tekenen voelde ik de vlinder, ik zag hem voor me, en ik weet nog dat die interne criticus me behoorlijk dwars zat. Ik weet dat ie verre van perfect is, en toch roepen mensen: een vlinder! Soms is wat je beleeft gewoon niet gemakkelijk op papier te vangen, en dan is het zo als het is, op naar een volgende poging!
Herhaling
Ken je het verhaal van een Chinese tekenaar, die een haan voor de keizer moest tekenen?
De tekenaar liet niets van zich horen. De keizer werd op een gegeven moment ongeduldig en liet de man roepen. Toen tekende hij in één vloeiende beweging de haan. Of dat nou zo moeilijk was en zo lang had moeten duren? vroeg de keizer.
Het antwoord ligt in deze zenspreuk:
Duizenden herhalingen en plotseling komt de volmaaktheid uit iemands ware zelf te voorschijn.
Of zoals in het Nederlands:
In de herhaling toont zich de meester!
En misschien zeg je: dat zijn open deuren!
Eén van mijn cursisten zei van de week, en ze is echt niet de enige: Wat ik jouw lessen vooral leer is "Geduld hebben".
Misschien is dat nog wel de belangrijkste tip!
Meer weten over mijn manier van werken?
Er komen nieuwe workshops aan, dus hou mijn site in de gaten.
Daar kan je een keer komen proeven hoe het is om vanuit de beweging tot je eigen beelden te komen. Natuurlijk komt je innerlijke criticus om het hoekje kijken. Doordat je vanuit de beweging werkt kun je het contact met je werk weer snel herstellen. En dat is waar ik je mee help tijdens mijn lessen.
met een speelse groet,
Joke Zonneveld
PS:
deel dit artikel op Facebook en laat hieronder weten wat jouw hulpmiddelen zijn om tot vormgeving te komen.
Reactie schrijven