Inspiratie versus doorzettingsvermogen

Heb jij wel eens een moment gehad, dat je iets leerde kennen, een techniek, of een manier van schilderen, dat je dacht:

Dat ga ik de rest van mijn leven doen?

Dat je je zo geïnspireerd voelde, dat je het idee had dat het nooit meer over zou gaan?

En misschien ook, dat dat moment zijn glans deels verloor, omdat er wel iets meer bij kwam kijken dan je dacht?

Wat betekent inspiratie eigenlijk? Er zijn heel veel omschrijvingen te vinden van dit van oorsprong Latijnse woord “inspiratio”: Inademing of inblazing………..

Daar zit iets dubbels in. Inademen is de enige lichaamsfunctie die je onbewust kan doen, maar ook bewust. Inblazing geeft dan als derde mogelijkheid, dat de adem je ingeblazen wordt door iets wat een derde partij lijkt.

Inspiratie of inblazing: "Een bewustzijnstoestand (‘bezieling’) waarin de kunstenaar over het maximum van zijn scheppend vermogen beschikt en schijnbaar moeiteloos de vormgeving vindt die voor het beoogde kunstwerk het meest geschikt is."(De digitale bibliotheek voor Nederlandse letteren). Er is dus meer aan de hand dan alleen maar iets “mooi” weergeven, het gaat dieper. Je voelt je verbonden met wat je maakt, het lijkt een cadeau te zijn, het was er opeens…………..

Ik beschrijf inspiratie als volgt: Elke mens heeft een vergaarbak van levens/schilder-ervaring in zich. Het is een enorme bron van gegevens.  Als je iets wilt ontdekken, dan gaat jouw onderbewuste zijn gang met deze informatie en rangschikt de gegevens  zodanig, dat er opeens een volledig nieuwe rangschikking, een volledig nieuw inzicht ontstaat: een inblazing, AHA-Erlebnis of Eureka moment.

Misschien ken je mijn verhaal wel, dat ik voor een les allerlei spullen uit mijn keukenkastje had gehaald: Chloor, olijfolie, zout, azijn, afwasmiddel. Om te kijken wat dat in een aquarel te weeg zou brengen. En dat door de inspiratie van een andere cursist die babyolie in haar werk had gedaan.

Er was één middel bij, dat echt bingo was: het gaf bij het aquarelleren zulke prachtige effecten. Dat was een moment van grote inspiratie.

Maar toen begon het pas: we hebben als zaterdaggroep heel wat valkuilen door moeten ploegen, oplossing moeten verzinnen, om te zorgen dat onze schilderijen niet stuk scheurden. We zijn zeker zo’n maand of  6 bezig geweest voor we de techniek onder de knie hadden. En voor dat harde werken heb je een stevig portie doorzettingsvermogen nodig. Wat ik een beter woord vindt dan transpiratie.

Hiernaast zie je één van de eerste aquarellen, die ik die dag maakte. Later heb ik het bijgewerkt met kleurpotlood. Ik was zeer geïnspireerd, dat kan ik je wel vertellen. 

Een schilderij met citroentjes frisse wc-reiniger haalde net de volgende ochtend. Dat stonk nog steeds de kamer uit toen ik de volgende dag beneden kwam en ging linea recta de vuilnisbak in: het stadium van het doorzettingsvermogen was begonnen.